از جمله مناظراتی که علامه امینی با گروهی از معترضین اهل سنت درباره سوگواری‌ها و بزرگداشت‌های شیعه داشته‌اند، مربوط به اقامه عزای حسینی و ابراز محبت شیعه به خاندان رسالت به ویژه سالار شهیدان حضرت حسین علیه‌السلام بوده است.

در این زمینه، ایشان در بیانات تحلیلی خود با استناد به اقوال و روایات پیامبر صلی الله علیه و آله در سوگواری فرزندش حسین علیه‌السلام، به نیکی به پاسداشت این حقیقت می‌نشیند و با نقل مطالب متعدد از مدارک و منابع اهل سنت، قوت پژوهشی لازم را به این کتاب بخشیده است.  

علم پیامبر برآینده خاندان رسالت، سوگواری پیامبر در هنگام ولادت امام حسین، برپایی سوگواری در سالگرد تولد امام حسین و سوگ پیامبر در خبر شهادت امام حسین توسط جبرئیل  برخی از مباحث کتاب هستند.

عبدالحسین امینی معروف به علامه امینی، نویسنده کتاب «الغدیر»، فقیه، محدث ، متکلم، مورخ، نسخه‌شناس و از علمای بزرگ شیعه در قرن ۱۴ه.ق. است. وی که از ٢٢ سالگی برای تحصیل علوم اسلامی به نجف رفته بود از سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نایینی، محمدحسین غروی اصفهانی و شیخ عبدالکریم حائری یزدی اجازه اجتهاد دریافت كرد. او علاوه بر نگارش آثار مهم علمی، کتابخانه امیرالمؤمنین علیه‌السلام را در نجف تاسیس کرد که حاوی ۷۰ هزار نسخه خطی است.

علامه امینی معتقد بود زیارت ائمه و امامزادگان، باید بازده جدی پرورشی داشته باشد. از این رو، یکی از کارهای نخستین او، چاپ یکی از معتبرترین متون زیارتی شیعه به نام کامل الزیارات بود. یکی دیگر از تألیفات او، کتاب "ادب الزائر"، در شرح آداب زیارت امام حسین علیه السلام است.

«بوی اندوه و بلا»